Yt Osinga in de media

mei 2008 | Expositie de “Ferbylding” | Warns

“Yt Osinga (1955) is een bekende in de Ferbylding. Sinds ze hier voor het eerst haar stillevens exposeerde werd haar werk ook al snel door andere galeries ontdekt. Het streven naar perfectie en het neerzetten van prachtige composities is kenmerkend voor haar. Stillevens neerzetten met een minimum aan attributen, vormen heel gedetailleerd weergeven, het gebruik van licht, weerspiegeling en het samenstellen van de compositie is een grote uitdaging voor haar”.

januari 2011 | Reeks wintersolo’s | S.B. Singelsma

“In Galerie Lauswolt vertegenwoordigen Ingrid Smuling en René Jansen de klassieke fijnschilderkunst met hun stillevens vol traditionele voorwerpen als porseleinen kommetjes, eieren, flesjes en vruchten. Yt Osinga’s fijngeschilderde stillevens doen eigentijdser aan, mede doordat ze haar palet beperkt tot zwart, wit, grijs en rood. Ze schildert haar onderwerpen, voorwerpen van keramiek en vruchten, op een spiegelende ondergrond. Zo zie je de voorstelling twee keer, wat voor een zekere vervreemding zorgt”.

september  2010 | Te kust en te keur in Galerie Lauswolt |  S.van Ek

“Stillevens zijn er van Yt Osinga, Willie Berkes en René Jansen. Hoewel alle drie schilders erg realistisch werken, springen de stillevens van Osinga eruit vanwege de perfectionistische – en door het smetteloze wit – klinische stijl. Maar het is niet alleen dat. Haar composities zijn minimalistisch te noemen, want zij beperkt zich tot het weergeven van slechts enkele voorwerpen: een paar bessen of kersen, een bloeiend takje, gecombineerd met een flesje of een schaaltje. Alles staat op een glad, spiegelend oppervlak, zodat de compositie in spiegelbeeld wordt herhaald. Het lijkt wel alsof zij bij ieder stilleven weer een nieuwe compositorische uitdaging verzint, zoals de compositie van twee identieke lepels, (die op zich al een heel uitdagende vorm hebben) die heel ingenieus zijn gerangschikt. Willie Berkes geeft er de voorkeur aan om zijn stillevens half in het duister te hullen en staat daarmee in groot contrast met de heldere belichting van Osinga”.